Η πρόκληση αλλεργικών αντιδράσεων είναι σοβαρή ένδειξη πως κάποια τροφή περιέχει ουσίες που ο οργανισμός αντιμετωπίζει σαν ξένες και επικίνδυνες. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο τα θαλασσινά και τα ψάρια πρέπει να εξαιρεθούν από μια υγιεινή, αντιφλεγμονώδη διατροφή. Δυστυχώς, και οι δυό κατηγορίες τροφών είναι πολύ έντονα συνδεδεμένες με την διατροφική μας κουλτούρα.
Η ενοχοποίηση των θαλασσινών για τις αλλεργίες κάνει πιο εύκολη την απομάκρυνσή τους από τη διατροφή. Η τροπομυοσίνη έχει αναγνωριστεί σαν το σημαντικότερο αλλεργιογόνο στα οστρακοειδή. Η αλλεργική αντίδραση σ’αυτά είναι πολύ συνηθισμένη σε πληθυσμούς παραθαλάσσιων χωρών. Αρκεί η κατανάλωση μικρών ποσοτήτων για την εκδήλωση των αλλεργικών αντιδράσεων, οι οποίες μπορεί να πυροδοτηθούν ακόμη και από την έκθεση σε ατμούς από το μαγείρεμα θαλασσινών ή από τον χειρισμό τους.
Τα ψάρια όμως έχουν περιβληθεί από την δημοσιογραφία της υγείας (που κατευθυνόμενη ή μη έχει τη δύναμη να διαμορφώνει και να παγιώνει αντιλήψεις και στερεότυπα) με τον μανδύα του υπερτροφίμου. Το κύριο προβεβλημένο πλεονέκτημά τους είναι η υψηλή περιεκτικότητά τους σε ωμέγα-3 λιπαρά, συστατικά που όντως έχουν εκλείψει από τη διατροφή μας. Κανείς δεν ασχολείται όμως με τις προβληματικές πρωτεΐνες με τις οποίες φορτώνουν τον οργανισμό. Το κυνήγι μαγισσών που έχουν εξαπολύσει τα ΜΜΕ τα τελευταία χρόνια ενάντια στην κατανάλωση λιπών, αναδεικνύει τα ψάρια σαν τη λύση απέναντι στο κρέας. Είναι από τις λιγες άγριες τροφές που εξακολουθούν να καταναλώνονται, και η υψηλή τιμή τους κάνει την κατανάλωσή τους ένδειξη κοινωνικού κύρους. Όλα αυτά καθιστούν δύσκολη την απομάκρυνσή τους από τη διατροφή και προκαλούν την άμεση αντίδραση των συνομιλητών μου στην άποψή μου για την ποιότητα της τροφής αυτής.
Όμως, οι αλλεργίες στα ψάρια είναι αρκετά συχνές (το 0,4% των ενηλίκων στις ΗΠΑ), και μπορεί να συνδέονται με σοβαρά συμπτώματα, όπως το αναφυλακτικό σοκ. Τα συμπτώματα μπορεί επίσης να εμφανιστούν μετά από την κατανάλωση μόνο μιας μικρής ποσότητας ψαριού, ενώ έχει αναφερθεί αντίδραση σε άτομο που δέχτηκε φιλί από κάποιον που είχε φάει πρόσφατα ψάρια! Η αλλεργία στα ψάρια δεν πρέπει να συγχέεται με την τοξική αντίδραση στα αλλοιωμένα ψάρια (σκομβροειδής δηλητηρίαση ιχθύων).
Σχεδόν όλες οι αλλεργίες από τα ψάρια φαίνεται να σχετίζονται με την πρωτεΐνη παρβαλβουμίνη, η οποία βρίσκεται στους μύες των περισσότερων ψαριών. Δεδομένου ότι οι παρβαλβουμίνες είναι παρόμοιες σε όλα τα είδη ψαριών, τα άτομα που είναι αλλεργικά σε ένα ψάρι είναι πιθανόν να αντιδράσουν σε μια σειρά από διαφορετικά είδη. Έτσι, μετά τη διάγνωση της αλλεργίας σε κάποιο συγκεκριμένο είδος ψαριού, οι ασθενείς συνήθως συμβουλεύονται να αποφεύγουν όλα τα ψάρια. Ορισμένα άτομα μπορούν επίσης να αντιδράσουν στα βατραχοπόδαρα. Η παρβαλβουμίνη εξακολουθεί να είναι σε θέση να προκαλέσει αντίδραση και μετά την έκθεσή της σε ψηλές θερμοκρασίες. Έτσι, τα ψάρια παραμένουν αλλεργιογόνα και μετά το μαγείρεμα ή άλλες επεξεργασίες. Το ψάρι μπορεί να είναι ένα "κρυμμένο" αλλεργιογόνο, αν για παράδειγμα, συμμετέχει σαν πρόσθετο σε τρόφιμα ένα βιομηχανικό παραπροϊόν του. Κατά συνέπεια, οι κανονισμοί επισήμανσης της ΕΕ απαιτούν τα τρόφιμα που περιέχουν ψάρια και τα προϊόντα τους να φέρουν επισήμανση. Παρά το γεγονός ότι το ιχθυέλαιο δεν περιέχει πρωτεΐνη από το ψάρι από το οποίο προέρχεται, είναι πιθανό να έχει μολυνθεί με μικρά μόρια των πρωτεϊνών και ως εκ τούτου θα πρέπει να αποφεύγεται.
Ο μόνος τρόπος για την ουσιαστική εξάλειψη της αλλεργίας είναι βέβαια η προσαρμογή σε μια υγιεινή, αντιφλεγμονώδη διατροφή. Μπορεί η απομάκρυνση της αλλεργιογόνου ουσίας να ανακουφίζει προσωρινά τα συμπτώματα, αν όμως ο οργανισμός δεν αποτοξινωθεί και δεν κατασταλεί η φλεγμονή, το πρόβλημα θα εμφανιστεί ισχυρότερο και λιγότερο αντιμετωπίσιμο. Οι αλλεργίες λοιπόν σε οποιαδήποτε μορφή τους πρέπει να εκληφθούν σαν ένα καμπανάκι που χτυπά το σώμα μας που κινδυνεύει – και οφείλουμε να το ακούσουμε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου