Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Διαβήτης και αντιπονεκτίνη

Νέα στοιχεία που ανακοινώθηκαν από τη Διεθνή Ομοσπονδία για το Διαβήτη (IDF) επιβεβαιώνουν ότι η επιδημία διαβήτη συνεχίζει να επιδεινώνεται.
Δεδομένα από μελέτες παγκόσμια αποδεικνύουν ότι ο αριθμός των ατόμων που πάσχουν από διαβήτη το 2011 έχει φθάσει στα 366 εκατομμύρια, 4,6 εκατομμύρια θάνατοι οφείλονται στο διαβήτη και οι δαπάνες  υγειονομικής περίθαλψης των ασθενών με διαβήτη έχουν φτάσει τα 465 δισεκατομμύρια δολάρια.
Το IDF ανακοίνωσε τα στοιχεία κατά το συνέδριο EASD στη Λισσαβόνα, μια εβδομάδα πριν από την σύνοδο κορυφής του ΟΗΕ για τις μη μεταδοτικές ασθένειες (NCDs), η οποία δείχνει ότι οι παγκόσμιοι ηγέτες φαίνεται επιτέλους να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις που τίθενται από τον  διαβήτη, τον καρκίνο, τις καρδιαγγειακές παθήσεις και τις ασθένειες των πνευμόνων.
Προς το παρόν, ο διαβήτης τύπου Ι δεν μπορεί να προληφθεί. Ο διαβήτης τύπου 2 ωστόσο μπορεί να προληφθεί και σε πολλές περιπτώσεις να αναστραφεί με την διατήρηση ενός υγιούς βάρους και τη σωματική δραστηριότητα, όπως  έχουν επιβεβαιώσει μελέτες στην Κίνα, τη Φινλανδία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το IDF συνιστά σε όλους τους ανθρώπους που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο να αναπτύξουν διαβήτη τύπου ΙΙ να το ελέγχουν μέσω διαδικασιών αυτοελέγχου. Τα άτομα υψηλού κινδύνου μπορούν να προσδιοριστούν εύκολα με ένα απλό ερωτηματολόγιο για την αξιολόγηση των παραγόντων κινδύνου όπως η ηλικία, η περίμετρος της μέσης, το οικογενειακό και  το  καρδιαγγειακό ιστορικό καθώς και το ιστορικό της κύησης.
Αν τα δεδομένα αυτά είναι επιβαρυντικά για το άτομο, θα πρέπει αυτό με ιατρική καθοδήγηση να εξετάσει παράγοντες πέρα από τη γλυκόζη νηστείας, όπως τη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη, την καμπύλη ζαχάρου, την καμπύλη ινσουλίνης και την αντιπονεκτίνη.
Η αντιπονεκτίνη είναι μια κρίσιμη ορμόνη που παράγεται από τον υποδόριο λιπώδη ιστό σε πολύ μεγάλες ποσότητες. Ο ρόλος της στη λειτουργία του  οργανισμού δεν έχει πλήρως διευκρινιστεί,  είναι όμως ένας ισχυρός αντιφλεγμονώδης παράγοντας. Αν η τιμή της μετρηθεί σε επίπεδα κάτω από τα φυσιολογικά, αυτό σημαίνει πως ο λιπώδης ιστός περιέχει μεγάλες ποσότητες λιποδιαλυτών τοξινών, ο οργανισμός φλεγμαίνει και τα κύτταρα έχουν ήδη αναπτύξει ινσουλινοαντίσταση. Η αντίσταση αυτή των κυττάρων στην ινσουλίνη – που διαπιστώνεται εύκολα από την εργαστηριακή ανάλυση της καμπύλης ινσουλίνης- παρόλη την απουσία συμπτωμάτων  προδιαγράφει με μεγάλη πιθανότητα την ανάπτυξη διαβήτη τύπου ΙΙ.
Η αποβολή των συσσωρεμένων  τοξινών από τον  λιπώδη ιστό μέσω μιας υγιεινής, αντιφλεγμονώδους διατροφής οδηγεί τα κύτταρα  στο σταμάτημα παραγωγής φλεγμονωδών παραγόντων (όπως η ιντερλευκίνη 6 και ο TNF-a) και την επανέναρξη παραγωγής αντιπονεκτίνης, η οποία με τη σειρά της επαναφέρει την ινσουλινοευαισθησία στα κύτταρα.  Η εξάλειψη της φλεγμονής αποτρέπει την ανάπτυξη του διαβήτη τύπου ΙΙ αλλά και της υπέρτασης, της υπελιπιδαιμίας και των καρδιαγγειακών παθήσεων.
Δυστυχώς η εξέταση της αντιπονεκτίνης δεν δικαιολογείται από τα ταμεία. Άλλωστε ούτε οι γιατροί ούτε τα μικροβιολογικά εργαστήρια την πολυγνωρίζουν. Τα δεδομένα πάντως από την  προσωπική μου εμπειρία ήταν πλήρως συμβατά και τα αναμενόμενα από  την παραπάνω διαδικασία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου