Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Τα φάρμακα δηλητηριάζουν τα παιδιά


Να ένας ακόμη λόγος για να ακολουθούμε την αφάρμακη Ιπποκράτειο ιατρική: τα φάρμακα, εκτός από τη χρόνια δηλητηρίαση των ασθενών, δηλητηριάζουν άμεσα τα παιδιά μας. Μαζί με τα υπόλοιπα χημικά οικιακής χρήσης – που για την υποτιθέμενη ευκολία στη ζωή μας, μας τοξινώνουν καθημερινά- είναι υπέυθυνα για το 62%  των παιδικών δηλητηριάσεων. Ακόμη ένας λόγος λοιπόν για να ακολουθούμε την Ιπποκράτειο Διατροφή – και να πλένουμε πιάτα και ρούχα με soapnuts!

Μεταφέρω από το σάιτ του Νοσοκομείου Παίδων «Αγλαϊα Κυριακού»:

 
7. Αίτια δηλητηριάσεων (Σχ. 6)

Τα αίτια των δηλητηριάσεων σ’ όλες τις ηλικίες φαίνονται στον παρακάτω πίνακα:
Είδος
Αρ. Περιπτώσεων
%
Φάρμακα
11470
37,8
Γεωργικά φάρμακα
847
2,8
Είδη οικιακής χρήσης
7.226
24,0
Καλλυντικά
1.757
5,8
Δήγματα ζώων - νυγμοί
473
1,6
Διάφορες χηιμικές ουσίες
2.848
9,4
Τροφές
155
0,5
Ερωτήσεις - Διάφορα
3.136
10,3
Μη καταγραφφή
2.167
7,2
Σύνολο
30.306
100.00

Τα φάρμακα ευθύνονται για μεγάλο αριθμό δηλητηριάσεων, ενώ σημαντικό ποσοστό καλύπτουν τα είδη οικιακής χρήσης.
9. Δηλητηριάσεις από φάρμακα
Φάρμακα  
      Αρ.περιπτώσεων
Hρεμιστικά-Υπνωτικά χάπια
1.760
Ψυχοφάρμακα άλλα
744
Παρακεταμόλη
690
Ασπιρίνη
1.379
Μενεφαμινικό οξύ
377
Αντιφλεγμονώδη
330
Καρδιαγγειακά
610
Αντισταμινικά-Αντιαλλεργικά
540
Αντισηπτικά
502
Βροχοδιασταλτικά
362
Αντιβηχικά - Βλεννορυθμιστικά
293
Ορμόνες
282
Αλοιφές – κρέμες φαρμακευτικές
180
Ωτικές - ρινικές σταγόνες
137
Γαστροπροστατευτικά
133
Σίδηρος
120
Αντιεπιληπτικά
109
Αντιεμετικά
98
Αποσυμφορητικά
83
Διάφορα
2.427
Σύνολο
11.470

Τα ηρεμιστικά - αγχολυτικά (στα οποία κυρίως περιλαμβάνονται οι βενζοδιαζεπίνες) κατέχουν την πρώτη θέση στις δηλητηριάσεις από φάρμακα. Αυτό σημαίνει ότι γίνεται μεγάλη χρήση τους και βρίσκονται σε πολλά σπίτια, παρά το ότι η προμήθειά τους γίνεται με ειδική συνταγή. Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί η χρήση της παρακεταμόλης και του μεφαιναμικού οξέος με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι περιπτώσεις δηλητηριάσεων με τα δύο αυτά παυσίπονα αντιπυρετικά.


Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Vegan and Living Raw Food: Recipes & Photography

Αναδημοσίευση από το in.gr:
 
Vegan and Living Raw Food: Recipes & Photography Έκδοση: 2011
ISBN: 978-960-320-201-1
Εκδόσεις: Ερμής Εκδοτική
Συγγραφέας: Νίνα Σαββίδη

Ένα διαφορετικό βιβλίο-λεύκωμα για vegan και ωμοφαγική (raw food) διατροφή κυκλοφόρησε πρόσφατα, στα αγγλικά, με μοναδικές φωτογραφίες και συνταγές της Νίνας Σαββίδη.

Το πρωτότυπο αυτό μαγειρικό λεύκωμα αποτελεί έναν περιεκτικό και σύντομο οδηγό στην φιλοσοφία της χορτοφαγίας και της ωμοφαγίας με βάση τη σωστή διαχείριση τροφών φυτικής αποκλειστικά προέλευσης. Κι ενώ στο άκουσμα vegan raw food diet μπορεί κάποιος να σκεφτεί τον περιοριστικό τρόπο διατροφής που αυτή συνεπάγεται, το βιβλίο περιέχει συνταγές, που θα αλλάξουν τον τρόπο σκέψης για την τέχνη της μαγειρικής και της χορτοφαγίας.

Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε πέντε ενότητες (ροφήματα, ορεκτικά - σαλάτες, σούπες, κύρια πιάτα και επιδόρπια), με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, που ενθαρρύνει τον αναγνώστη να φτιάξει τις συγκεκριμένες συνταγές. Κάθε προτεινόμενο έδεσμα εκτός από την φωτογραφική απεικόνισή του, περιλαμβάνει αναλυτικές οδηγίες για τα συσταστικά και τον τρόπο παρασκευής του.

Παρουσίαση της συγγραφέα

H Νίνα Σαββίδη έχει σπουδάσει στην Ελλάδα και το εξωτερικό, φωτογραφία με έμφαση στη φωτογράφιση και το styling φαγητού, ενώ στην ακαδημαϊκή της μόρφωση περιλαμβάνονται και σπουδές chef ωμοφαγικής διατροφής. Αυτή την περίοδο σπουδάζει yoga, υπό την καθοδήγηση του Sri Dharma Mittra. Το φωτογραφικό λεύκωμα Vegan and Living Raw Food ειναι η πρώτη της εκδοτική προσπάθεια.

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Κατάθλιψη και διατροφή

Η κατάθλιψη φαίνεται να εξελίσσεται σε μια από τις κύριες ασθέ­νειες του Δυτικού κόσμου. Μέχρι το 2020, οι καταθλιπτικές διατα­ραχές προβλέπεται να είναι η δεύτερη κύρια αιτία αναπηρίας στον κόσμο, δημιουργώντας μεγάλα βάρη στο άτομο που νοσεί, στην οι­κογένειά του αλλά και στην κοινωνία. Πολύ συχνά δε, εμφανίζε­ται παράλληλα με άλλες διαταραχές της υγείας όπως ο καρκίνος, οι καρδιοπάθειες ή η παχυσαρκία. Οι περισσότεροι ασθενείς με κατά­θλιψη ανταποκρίνονται μόνο εν μέρει ή δεν ανταποκρίνονται κα­θόλου στις προτεινόμενες φαρμακευτικές θεραπείες, ενδεχομένως επειδή για την αντιμετώπισή της απαιτείται νέα προσέγγιση. Μια προσέγγιση που θα εστιάσει περισσότερο στην κακή διατροφή και στις κυριότερες συνέπειές της: τη φλεγμονή και τη δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού.
Υπάρχει μια σειρά από διατροφικές ανισορροπίες που η έρευνα έχει δείξει πως μπορούν να μας κάνουν επιρρεπείς στην κα­τάθλιψη. Οι κυριότερες είναι:
·         Η έλλειψη σε βασικά λιπαρά οξέα και κυρίως στα γνωστά μας ωμέγα-3.
·         Τα υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης.
·         Τα χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης.
·         Η ανισορροπία του σακχάρου στο αίμα.
·         Η έλλειψη χρωμίου.
Όμως όλα αυτά ανάγονται σε μια γενικότερη αιτία: την ανισορροπία στη διατροφή.
Σε μια σημαντική μελέτη που δημοσιεύθηκε στην American Journal of Psychiatry, οι ερευνητές υπό το Δρ. Jacka εξέτασαν τον τρόπο με τον οποίο τα μοντέλα διατροφής επιδρούν συνολικά στην ψυχική υγεία. Αυτή είναι μια από τις λίγες μελέτες που υπερβαίνει την επί­δραση των μεμονωμένων θρεπτικών συστατικών στη διάθεση και τη γενική καλή κατάσταση του ανθρώπου. Πάνω από χίλιες γυναί­κες ηλικίας από 20 έως 93 ετών παρακολουθήθηκαν για διάστημα δώδεκα μηνών. Στις συμμετέχουσες δόθηκε ένα συνολικό διαιτη­τικό ερωτηματολόγιο. Οι ψυχιατρικές διαταραχές αξιολογήθηκαν χρησιμοποιώντας τη Δομημένη Κλινική Συνέντευξη για το DSM-IV-TR (SCID), με έμφαση στην κατάθλιψη και το άγχος. Χρησι­μοποιήθηκε επίσης το Γενικό Ερωτηματολόγιο Ψυχικής Υγείας (GHQ-12). Καταγράφηκαν επιπλέον μεταβλητές όπως η εκπαίδευ­ση, η σωματική άσκηση, η χρήση αλκοόλ, το κάπνισμα και ο δεί­κτης μάζας σώματος. Οι ακολουθούμενες διατροφές χωρίστηκαν σε τρεις τύπους: τη «δυτική», η οποία περιελάμβανε κυρίως επεξεργασμένο κρέας, πί­τσα, τσιπς, μπίρα και χάμπουργκερ, την «παραδοσιακή», η οποία περιελάμβανε λαχανικά, βόδινό κρέας, αρνί και ψάρια, και τη «σύγ­χρονη», η οποία έχει ενσωματώσει φρούτα, ξηρούς καρπούς, ψά­ρια, τόφου, φασόλια, κόκκινο κρασί και γιαούρτι. Μετά από προ­σαρμογή για την ηλικία, την κοινωνικοοικονομική κατάσταση, την εκπαίδευση και τη συμπεριφορά υγιεινής, ο Δρ. Jacka και οι συ­νεργάτες του διαπίστωσαν ότι η παραδοσιακή διατροφή συσχετι­ζόταν με χαμηλότερο κίνδυνο μείζονος κατάθλιψης, δυσθυμίας και αγχωδών διαταραχών. Η δυτική διατροφή συσχετίστηκε με υψηλό­τερο σκορ στο ερωτηματολόγιο GHQ-12, αντανακλώντας υψηλό­τερα επίπεδα ψυχικής νοσηρότητας. Υπήρξε επίσης μια αντίστροφη συσχέτιση μεταξύ της ποιότητας της σύγχρονης διατροφής και της βαθμολογίας στο GHQ-12.
Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι μια διατροφή πλούσια σε επε­ξεργασμένα τρόφιμα οδηγεί σε υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Ανοσοποιητικό, γαστρεντερικό και χλωρίδα: μια ενδιαφέρουσα -αν και αναμενόμενη- σχέση

Μια ζωτι­κής σημασίας λειτουργία του εντέρου είναι ο ρόλος του  ως φραγ­μός για την  απορρόφηση και την κυκλοφορία στο αίμα των μικροβίων, των τοξινών αλλά και των μακρομο­ρίων που δεν μπορούν να διασπαστούν και να αναγνωριστούν σαν τροφές. Ουσιαστικά, το έντερο είναι ένα σύνορο του οργανισμού με τον έξω κόσμο, όπως και η επιδερμίδα. Στη λειτουργία αυτή του εντέρου συνεπικουρούν οι ωφέ­λιμοι μικροοργανισμοί που φιλοξενεί και αποτελούν μέρος της χλωρίδας του. Εκτός από τη σύνθεση χρήσιμων συστατικών όπως ένζυμα και βιταμίνες, οι ωφέ­λιμοι αυτοί  μικροοργανισμοί ελέγχουν και την εξάπλωση των παθογόνων μυκήτων και βακτηρίων που επίσης συμβιώνουν στο έντερό μας.
Μια βασική αρχή της Ιπποκρατείου Διατροφής είναι πως  το ανοσοποιητικό σύστημα βρίσκεται σε άμεση σύνδεση με το γαστρεντερικό, μια και οι δύσπεπτες πρωτεΐνες και οι τοξίνες που λαμβάνονται από τη διατροφή αντιμετωπίζονται σαν εχθροί, όπως ακριβώς και οι επικίνδυνοι μικροοργανισμοί. Η κυκλοφορία τους στον οργανισμό – αρχής γενομένης από τον γαστρεντερικό σωλήνα - ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό και εκκινεί την ανάπτυξη φλεγμονής. Όταν αποσοβείται ο κίνδυνος από τους εξωτερικούς εχθρούς –μικροοργανισμούς ή πρωτεΐνες-  το ανοσοποιητικό σύστημα σταματά τον  αμυντικό του ρόλο και  σε συνεργασία με τα άλλα κύτταρα συντελεί στη ρύθμιση των λειτουργιών  του σώματος.
Μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Nature Medicine έρχεται να επιβεβαιώσει τη βασική αυτή αρχή και να τονίσει τον ρόλο του εντέρου και της φυσιολογικής χλωρίδας του στην υγεία και την αρμονική λειτουργία του οργανισμού. Κατά την έρευνα αυτή που εκπονήθηκε από τον Andrey Morgun και τους συνεργάτες του στο Oregon State University, εντοπίστηκε  και αναλύθηκε μια  τριαδική αλληλεπίδραση μεταξύ του ανοσοποιητικού συστήματος, του εντερικού επιθηλίου και της  μικροχλωρίδας του εντέρου. Η ομάδα ανακάλυψε  ότι τα Β-κύτταρα του ανοσοποιητικού  παράγουν το αντίσωμα Ανοσοσφαιρίνη-Α (IgA), το οποίο παίζει σημαντικό ρόλο στον μεταβολισμό και την απορρόφηση του λίπους. Η IgA επίσης επιτρέπει στα κύτταρα του εντερικού τοιχώματος να διατηρούν μια υγιή σχέση με τη φιλική χλωρίδα του εντέρου. Με ένα περίεργο τρόπο, σε περίπτωση απουσίας των Β-κυττάρων του ανοσοποιητικού ή του αντισώματος Ανοσοσφαιρίνη Α(IgA), και με την παρουσία της μικροχλωρίδας, του εντερικό επιθήλιο προωθεί τον  δικό του προστατευτικό μηχανισμό, αναπροσαρμόζοντας  τις   ανοσοποιητικές αντιδράσεις και ταυτόχρονα τις  μεταβολικές του λειτουργίες. Αυτή η αλλαγή στην εντερική λειτουργία οδηγεί σε δυσαπορρόφηση των λιπιδίων και μειωμένη εναπόθεση του λίπους στο σώμα. Η δικτυακή ανάλυση αποκάλυψε την παρουσία δύο διασυνδεδεμένων δικτύων  γονιδίων των επιθηλιακών κυττάρων, ένα εκ των οποίων  διέπει το μεταβολισμό των λιπιδίων και το άλλο τη ρύθμιση της ανοσίας. Τα γονίδια αυτά εκφράζονται  αντιστρόφως. Πρότυπα γονιδιακής έκφρασης σε βιοψίες εντέρου από άτομα με κοινή μεταβλητή  ανοσοανεπάρκεια ή με λοίμωξη HIV και εντερική δυσαπορρόφηση ήταν πολύ παρόμοια με αυτά των ποντικών Β με ανεπάρκεια Β- κυττάρων του ανοσοποιητικού, που παρέχει μια πιθανή εξήγηση για μια γνωστή αλλά εν πολλοίς   αινιγματική υφιστάμενη σχέση μεταξύ της ανοσολογικής ανεπάρκειας και ελαττωματικής απορρόφηση των λιπιδίων στους ανθρώπους. Αινιγματική βέβαια για όσους αρνούνται να παρατηρήσουν τη φύση και να κατανοήσουν τις αρχές της Ιπποκρατείου πρόληψης και θεραπείας.

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Ακρυλαμίδιο, η επικίνδυνη τοξίνη των τηγανητών

Μια ομάδα ερευνητών στη Σουηδία, μελετώντας την έκθεση σε ακρυλαμίδιο (μια βιομηχανική χημική ουσία) στους χώρους εργασίας, ανακάλυψε ότι η ουσία αυτή εντοπίζεται στο αίμα όσων καταναλώνουν ορισμένα μαγειρεμένα τρόφιμα. Τα ευρήματά τους έδειξαν ότι το ακρυλαμίδιο σχηματίζεται όταν τα τρόφιμα, που περιέχουν το αμινοξύ ασπαραγίνη και ενεργούς υδατάνθρακες, θερμανθούν πάνω από τους 120ο C. Το ακρυλαμίδιο προκαλεί νευρολογικές και αναπαραγωγικές βλάβες στο DNA, και είναι μια πιθανή καρκινογόνος ουσία. Αξίζει να σημειωθεί ότι η αμερικανική Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος (EPA) ορίζει το ανώτατο ασφαλές επίπεδο του ακρυλαμιδίου σε 0,12 μικρογραμμάρια ανά λίτρο νερού. Μια μεγάλη μερίδα τηγανητές πατάτες σε φαστ φουντ περιέχει 82 μικρογραμμάρια, 683 φορές πάνω από το αποδεκτό επίπεδο. Αυτό οφείλεται στην υψηλή περιεκτικότητα της πατάτας σε ασπαραγίνη. Για να μειώσετε την έκθεσή σας στο ακρυλαμίδιο:
• Μαγειρεύετε τις τροφές, ιδίως τις πατάτες, σε θερμοκρασίες κάτω από τους 120ο C.
• Θυμηθείτε ότι το νερό βράζει ή μετατρέπεται σε ατμό στους 100ο C. Αυτό κάνει το μαγείρεμα στον ατμό την προτιμώμενη μέθοδο μαγειρέματος για πατάτες, όπως και για κάθε τροφή που περιέχει ασπαραγίνη (π.χ. σπαράγγια, σιτάρι, γλυκοπατάτες κ.λπ.)
• Το σημείο καπνού για όλα τα μαγειρικά έλαια είναι πολύ υψηλότερο από τους 120ο C, που σημαίνει ότι είναι σκόπιμο να αποφεύγετε όλα τα τηγανισμένα τρόφιμα που περιέχουν ασπαραγίνη.
• Αποφεύγετε τα πατατάκια, τις τηγανητές πατάτες, καθώς και το ψωμί και τα δημητριακά που είναι ψημένα πάνω από τους 120ο C.
• Οι ωμές τροφές δεν περιέχουν καθόλου ακρυλαμίδιο.

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Οι τροφικές αλλεργίες και οι νευροψυχικές διαταραχές


Η τροφική δυσανεξία, η δυσαπορρόφηση των τροφών και η άμβλυνση των συμπτωμάτων μετά από νηστεία είναι τρεις βασικοί δείκτες για ασθενείς με τροφική αλλεργία. Οι ασθενείς αυτοί έχουν συνήθως χαμηλή ισταμίνη στο αίμα, γρήγορους παλμούς και διατροφική συμπεριφορά που μπορεί να εκφραστεί σαν ισχυρή προτίμηση σε συγκεκριμένες τροφές και έντονη αποφυγή άλλων. Οι ασθενείς συμπεριφέρονται σαν εξαρτημένοι σε σχέση με τις αγαπημένες τους τροφές (συνήθως ψωμί, ζυμαρικά, ζάχαρη, σοκολάτα, γάλα, καφές ή αλκοόλ), που συνήθως είναι αυτές ακριβώς που δημιουργούν την αντίδραση.
Μια σοβαρή ένδειξη για το ρόλο των τροφικών αλλεργιών στις νευροψυχικές διαταραχές προέρχεται από μια διπλή-τυφλή έρευνα, ελεγχόμενη με ψευδοφάρμακο (placebo) από τον Δρ. Egger και την ομάδα του, που μελέτησε εβδομήντα έξι υπερκινητικά παιδιά αναζητώντας εάν η διατροφή μπορεί να συμβάλει σε διαταραχές συμπεριφοράς. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το 79% των παιδιών της έρευνας αντέδρασαν αρνητικά στις τεχνητές χρωστικές ουσίες και τα συντηρητικά τροφίμων, σημειώνοντας έντονη επιδείνωση της συμπεριφοράς τους. Ωστόσο, κανένα παιδί δεν αντέδρασε σε αυτές και μόνο. Στην πραγματικότητα, σαράντα οκτώ διαφορετικά τρόφιμα βρέθηκαν να παράγουν συμπτώματα μεταξύ των παιδιών που μελετήθηκαν. Έτσι, το 64% των παιδιών αντέδρασε στο αγελαδινό γάλα, το 59% στη σοκολάτα, το 49% στο σιτάρι, το 45% στα πορτοκάλια, το 39% στα αυγά, το 32% στα φιστίκια και το 16% στη ζάχαρη. Το ενδιαφέρον είναι ότι δεν ήταν μόνο η συμπεριφορά των παιδιών η οποία βελτιώθηκε μετά τις ατομικές διαιτητικές τροποποιήσεις. Τα περισσότερα από τα σχετικά συμπτώματα επίσης βελτιώθηκαν σημαντικά, όπως οι πονοκέφαλοι, οι σπασμοί, η κοιλιακή δυσφορία, η χρόνια ρινίτιδα, οι πόνοι στα άκρα, τα δερματικά εξανθήματα και τα στοματικά έλκη.
Μια από τις πρώτες παρατηρήσεις της σχέσης μεταξύ των δημητριακών και της σχιζοφρένειας αναφέρθηκε από τη Δρ. Lauretta Bender το 1953, όταν σημείωσε ότι σχιζοφρενικά παιδιά ήταν πολύ πιθανό να υποφέρουν επίσης και από κοιλιοκάκη (δυσανεξία στη γλουτένη). Μέχρι το 1966 είχε καταγράψει είκοσι τέτοιες περιπτώσεις μεταξύ δύο χιλιάδων σχιζοφρενικών παιδιών. Το 1961, δημοσιευμένα στοιχεία από τους Graff και Handford δήλωναν ότι κατά τη διάρκεια ενός έτους, από τους τριάντα επτά ενήλικες άντρες εισηγμένους για σχιζοφρένεια στο Ινστιτούτο του Νοσοκομείου της Πενσυλβάνια, οι τέσσερις είχαν ιστορικό κοιλιοκάκης στην παιδική ηλικία. Αυτές οι πρόωρες παρατηρήσεις κίνησαν το ενδιαφέρον του Δρ. Dohan του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Πενσυλβάνια, ο οποίος θεώρησε ότι η σχιζοφρένεια συμβαίνει πολύ πιο συχνά από το μέσο όρο σε παιδιά και ενήλικες που πάσχουν από κοιλιοκάκη.

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Η βιταμίνη D και οι καρδιαγγειακές νόσοι

Η βιταμίνη D είναι μια κρίσιμη βιταμίνη για τον οργανισμό. Παράγεται στο δέρμα με την επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας και συμμετέχει σε πολλές λειτουργίες του, όπως ο σημαντικότατος μεταβολισμός του ασβεστίου. Δυστυχώς, ο σύγχρονος τρόπος ζωής με τη διαβίωση σε κλειστούς χώρους και το μόνιμα καλυμμένο με ρούχα σώμα εμποδίζει την επαρκή παραγωγή της πολύτιμης αυτής βιταμίνης.
Ανέφερα σε προηγούμενη ανάρτηση τη σχέση της με την Συστηματική Σκλήρυνση. Μια πρόσφατη έρευνα δείχνει τη δυνατότητά της να καταστέλλει τη  φλεγμονή που συνδέεται με τις καρδιαγγειακές νόσους.  O Yoav Arnson του Ιατρικoύ Κέντρου Meir του Ισραήλ και οι συνεργάτες του επέλεξαν 50 ασθενείς που είχαν υποστεί καρδιακή προσβολή ή ένα επεισόδιο ασταθούς στηθάγχης. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν στη συνήθη φαρμακευτική αγωγή  αλλά στους μισούς –που επιλέχθηκαν τυχαία - παρασχέθηκαν  επιπλέον  4.000 IU βιταμίνης D ημερησίως.  Μετά από πέντε ημέρες, η ομάδα με τη βιταμίνη D έδειξε μείωση της φλεγμονής που προκαλούν οι ενώσεις VCAM-1 (Μόριο Αγγειακής Κυτταρικής Προσκόλλησης -1) και IL-6 (Ιντερλευκίνη-6). Η VCAM-1 είναι κεντρικής σημασίας για τον αθηροσκληρωτικό σχηματισμό πλάκας και η IL-6 σε μεγάλο βαθμό σχετίζεται με κίνδυνο στεφανιαίας νόσου. Οι ασθενείς που δεν  πήραν βιταμίνη D έδειξαν σαφή αύξηση και στις δύο ενώσεις κατά τη διάρκεια των πέντε ημερών.
Οι διαπιστώσεις αυτές  θα μπορούσαν να εξηγήσουν ορισμένες από τις καρδιο-προστατευτικές ιδιότητες της βιταμίνης D και να μας δώσουν ένα καλό λόγο για να ζούμε λίγο περισσότερο στην ύπαιθρο, αφήνοντας τον ήλιο να μας χαρίσει τη ζωογόνο δύναμή του.