Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Η Ιπποκράτειος Διατροφή στο Νηστικό Αρκούδι

Συνέντευξη του Νίκου Λιάπη για την Ιπποκράτειο Διατροφή

Ο Νίκος Λιάπης, συγγραφέας του βιβλίου Ιπποκράτειος Διατροφή των εκδόσεων Ιβίσκος, μιλάει στο Νηστικό Αρκούδι κι εξηγεί τις αρχές ενός διατροφικού συστήματος που είναι βασισμένο στην κατανάλωση ανεπεξέργαστων τροφών.
Συνέντευξη του Νίκου Λιάπη για την Ιπποκράτειο ΔιατροφήΣυνέντευξη του Νίκου Λιάπη για την Ιπποκράτειο Διατροφή
1. «Η τροφή να είναι το φάρμακο σου και το φάρμακο η τροφή σου». Τι είναι η Ιπποκράτειος Διατροφή?
Η Ιπποκράτειος Διατροφή είναι ένα ολοκληρωμένο διατροφικό σύστημα που στηρίζεται στην κατανάλωση των ζωντανών, πλήρων, ανεπεξέργαστων τροφών όπως τα φρούτα, τα λαχανικά, οι ξηροί καρποί και τα βότανα. Ορίζει το τι δεν πρέπει να τρώμε αλλά και το τι πρέπει να τρώμε.
Η βασική επισήμανση της Ιπποκρατείου Διατροφής όπως και της αφάρμακης ιατρικής είναι πως η αιτία των μη μολυσματικών ασθενειών είναι η εσωτερική, χρόνια φλεγμονή του οργανισμού εξαιτίας της υπερσυγκέντρωσης ουσιών που το σώμα δεν μπορεί να διασπάσει ή να αναγνωρίσει σαν τροφή. Οι τοξίνες αυτές συσσωρεύο­νται στον οργανισμό κυρίως μέσω της διατροφής, ­ αλλά και του περιβάλλοντος ­ πυροδοτώντας αντιδράσεις του ανοσοποιητικού και μια σειρά από σοβαρές αυτοάνοσες ασθένειες και προβληματικές για την υγεία καταστάσεις. Οι καταστάσεις αυτές ενισχύονται δραματικά από την έλλειψη ζωτικών θρεπτικών συστατικών όπως τα ένζυμα, οι βιταμίνες ή τα μέταλλα που προκαλεί η κακής ποιότητας διατροφή και η κατανάλωση μόνο νεκρών, φτωχών και επιβλαβών τροφών όπως το άσπρο αλεύρι, η ζάχαρη και το παστεριωμένο αγελαδινό γάλα. Η απομάκρυνση από τη διατροφή των επιβαρυντικών και αλλεργιογόνων τροφών και η υποκατάστασή τους με ζωντανές και πλήρεις τροφές, σε συνδυασμό με την άσκηση, την ενεργοποίηση των αποτοξινωτικών μηχανισμών, αλλά και την γενικότερη φροντίδα της ψυχικής και πνευματικής υγείας οδηγεί στην πρόληψη των ασθενειών και την αυτοΐαση του οργανισμού. Η Ιπποκράτειος Διατροφή ακριβώς συνοψίζει τη λογική και τη μεθοδολογία για αυτόν το δρόμο για τη συνολική υγεία του ανθρώπου.

2. Ποια είναι η στάση της ολιστικής θεραπευτικής και ποια η διαφορά της με τη σύγχρονη ιατρική?
Η σύγχρονη, κυρίαρχη τάση στην πρόληψη και τη θεραπεία των παθήσεων, συχνά παρασυρόμενη και κατευθυνόμενη από τη βιομηχανία των φαρμάκων και των μεγάλων νοσηλευτικών συμφερόντων, επισημαίνει την αξία της διατροφής για την υγεία χωρίς όμως να αναγνωρίζει τις πραγματικές αιτίες των ασθενειών. Οι γιατροί δεν διδάσκονται επαρκώς φαρμακολογία, δι­ατροφολογία και τη θεραπευτική δύναμη των βοτάνων. Οι ίδιοι οι ασθενείς, είτε λόγω της ανθρώπινης φύσης είτε λόγω ελλιπούς πληροφόρησης, αφήνουν τη ζωή τους στα χέρια των φαρμακευτικών εταιρειών, αρνούμενοι να αναλάβουν την ευθύνη της συμμετο­χής τους στη διατήρηση της υγείας τους.
Σημαντική συνιστώσα της κρατούσας ιατρικής αντίληψης – που διαμορφώθηκε ίσως λόγω της εκθαμβωτικής επιτυ­χίας της πενικιλίνης, ­ είναι η πίστη πως για κάθε αρρώστια υπάρχει και ένα φάρμακο που τη θεραπεύει πλήρως, αρκεί λοιπόν να το βρούμε. Ακόμα όμως κι αν η αρχή αυτή λειτούργησε επαρκώς στο παρελθόν για την αντιμε­τώπιση των μικροβίων –ξέρουμε πια πως η φύση κινείται πιο απο­ αποτελεσματικά από την επιστήμη στα αντιβιοτικά– αυτή δεν ισχύει στις αυτοάνοσες ασθένειες ή στις ιώσεις. Ακόμα και η δαπανηρή και πολλά υποσχόμενη ανάλυση του ανθρώπινου γονιδιώματος δεν κατόρθωσε να φέρει τις εξειδικευμένες γονιδιακές θεραπείες που υποσχόταν.
Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε μια εκπληκτικά ανεπτυγμένη και εξειδικευμένη επιστημονική γνώση, που όμως αδυνατεί να αντιμε­τωπίσει απλές, καθημερινές καταστάσεις χωρίς την υπερκατανά­λωση χημικών, προκαλώντας πληθώρα παρενεργειών. Δαπανούμε εκατομμύρια σε παρεμβατικές εξετάσεις ή επεμβάσεις και εφαρμό­ζουμε μαζικούς ακρωτηριασμούς, η χρησιμότητα των οποίων αμ­φισβητείται μια δεκαετία μετά από την ενθουσιώδη υποδοχή τους. Υποφέρουμε περισσότερο παρόλο που ξοδεύουμε περισσότερο, και ίσως ζούμε περισσότερο κερδίζοντας μια μακροημέρευση επώδυ­νη, στηριγμένη στα φάρμακα και σε μακροχρόνιους εγκλεισμούς σε νοσοκομεία.
Αντίθετα με όλα αυτά, η ολιστική θεραπευτική θεωρεί τον ανθρώπινο οργανισμό ένα ενιαίο, αδιαίρετο σύνολο που μάλιστα βρίσκεται σε μόνιμη αλληλεπίδραση με το περιβάλλον, σε μεγάλο βαθμό μέσω της τροφής του. Οι ασθένειες εκδηλώνονται όχι από σημειακές αιτίες αλλά εξαιτίας της γενικής κακής κατάστασης του οργανισμού, της ανεπάρκειας του ανοσοποιητικού του συστήματος, της υπολειτουργίας των αποτοξινωτικών του μηχανισμών και της σημαντικής έλλειψης θεμελιωδών ζωτικών συστατικών. Η αναίρεση αυτών των παραγόντων μέσω της σωστής διατροφής σταδιακά επαναφέρει την υγεία και αποτρέπει επώδυνες και μη αναστρέψιμες καταστάσεις όπως τα σοβαρά αυτοάνοσα ή ο καρκίνος. Επομένως, η υγεία είναι στο χέρι μας και οι βασικές της αρχές είναι αριστοτεχνικά διατυπωμένες στη γνωστή φράση του Ιπποκρά­τη. Η υγεία –με τον πλήρη ορισμό της, σωματικό, ψυχικό, κοινωνικό– είναι προσωπική μας υπόθεση. Ο δρόμος αυτός του Ιπποκράτη για την υγεία ζητά την ατομική ευθύ­νη και την ενεργή συμμετοχή μας, και μας ανταμείβει πλουσιοπάροχα γι’ αυτό, χαρίζοντάς μας το πολυτιμότερο αγαθό.

3. Την κατανάλωση ποιών τροφών συγκεκριμένα προτείνει η Ιπποκράτειος Διατροφή?
Η τροφή μπορεί να γίνει είτε δηλητήριο είτε φάρμακο για τον οργανισμό. Για την πρόληψη και τη διατήρηση της υγείας δεν αρκεί να αποφεύγουμε τις επιβαρυντικές τροφές. Ακόμα πιο σημαντικό από το τι δεν πρέπει να τρώμε είναι το τι πρέ­πει να τρώμε. Χρειαζόμαστε μια πληθώρα από θρεπτικά συστατικά για να χτίσουμε υγιείς οργανισμούς και να πολεμήσουμε χωρίς χη­μικά και επεμβάσεις τις ασθένειες. Πρέπει λοιπόν να κατανοήσουμε και να γνωρίσουμε τις απαραίτητες και κατάλληλες για τη ζωή μας τροφές αλλά και τη θεραπευτική τους δράση.
Πέρα από τις πλήρεις, ωμές τροφές και τα συστατικά τους, οφείλουμε να υιοθετήσουμε κάποιους βασικούς, χρηστικούς κανόνες τόσο για την αγορά των τροφών μας όσο και για την επεξεργασία τους, αλλά και το μαγείρεμα στην περίπτωση που δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Αυτούς τους κανόνες θα πρέπει να ακολουθούμε γενικά, αφαιρώντας αυστηρά τις πολύ επιβλαβείς τροφές από το διαιτολόγιό μας και προ­σθέτοντας τις ωφέλιμες. Ο γενικός λοιπόν κανόνας είναι ότι τα προ­βλήματα στην υγεία δημιουργούνται τόσο επειδή τρώμε λάθος τρο­φές όσο και επειδή δεν τρώμε τις σωστές. Στις παραπάνω θεμελιώδεις αρχές στηρίζεται η Ιπποκράτειος Διατροφή. Οι κανόνες της ορίζουν ένα ολοκληρωμένο διατροφικό σύστημα που δρα προληπτικά και θεραπευτικά. Οι βασικές αρχές της συνοψίζονται σε μια απλοποιημένη και απλά εφαρμόσιμη παράθεση των ΟΧΙ, που είναι ό,τι πρέπει να αποφεύγουμε εντελώς από τη διατρο­φή μας, και τα ΝΑΙ, δηλαδή ό,τι θα πρέπει να εντάξουμε σε επαρ­κείς ποσότητες στην καθημερινότητά μας.
Στα κυριότερα ΟΧΙ περιλαμβάνονται τα αυγά, το γάλα και τα γαλακτοκομικά, οι βιομηχανοποιημένες τροφές, τα αλλαντικά, τα ψάρια, τα θαλασσινά, τα τουρσιά, η ζάχαρη, το άσπρο αλεύρι, το αλκοόλ, το ξίδι, ο καφές και το μαύρο τσάι. Στα ΝΑΙ περιλαμβάνονται τα φρούτα, τα λαχανικά, οι ωμοί ξηροί καρποί, τα αποξηραμένα φρούτα, τα όσπρια, το ρύζι (κατά προτίμηση καστανό αναποφλοίωτο ή μπασμάτι), το καλαμπόκι και οι πατάτες, καθώς και αφεψήματα από βότανα και μυρωδικά. Όσο για τα ζυμαρικά και το ψωμί, πρέπει να καταναλώνουμε μόνο τα 100% ολικής άλεσης και σε μικρές ποσότητες.

4. Κύριε Λιάπη τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με τον τομέα της διατροφής?

Οι αναζητήσεις που με ώθησαν στο να αλλάξω εντελώς την καθημερινότητά μου ξεκίνησαν από ένα πρόβλημα υγείας, έναν φίλο χρόνια μυημένο και μια ριζοσπαστική γιατρό. Δυστυχώς δεν είχα χρόνο να προσαρμο­στώ, κι έτσι έλυσα το συγκεκριμένο πρόβλημα συμβατικά και πα­ρεμβατικά. Παρ’ όλα αυτά, ο φόβος με οδήγησε στην αναζήτηση και η γνώση στην ανατροπή. Από την απλή εφαρμογή συμβουλών και κανόνων, η περιέργεια –αλλά ίσως και η σκέψη μου ως μηχανικού– με οδήγησε να ερευνήσω το πώς δουλεύει ο οργανισμός, να διαβάσω βιολογία και ναφτάσω μέχρι την εξελικτική πορεία του ανθρώπου. Η ωμοφαγία και η καρποφαγία αναδείχτηκαν στα μάτια μου σε θεμελιώδεις παράγοντες της ολικής υγείας, είτε μέσα από την πρόληψη είτε μέσα από τη θεραπεία «διά της τροφής», όπως δίδαξε ο Ιπποκράτης. Οι προβλέψεις της θεωρίας επαληθεύτηκαν σταδιακά στο σώμα μου, ενισχύοντας την ορθότητά της. Παρόλη τη σημαντική προσπάθεια που έπρεπε να καταβάλω, μια και οι διατρο­φικές συνήθειες αποτελούν θεμελιώδες στοιχείο της προσωπικότη­τας και της πολιτισμικής μας ταυτότητας, τα άμεσα αποτελέσμα­τα – όπως η απώλεια δεκαπέντε κιλών και η ανάκτηση της πνευμα­τικής και σωματικής μου υγείας– με βοήθησαν να συνεχίσω και να εμβαθύνω. Να ψάξω τροφές και βότανα, βιβλία και ιατρικές δημο­σιεύσεις. Η μόνη αρνητική παρενέργεια ήταν η υπερβολική μου ανάγκη να μοιραστώ τηχαρά της ανακάλυψης με τους γύρω μου, βιώνο­ντας και αναλύοντας με εντελώς διαφορετικό τρόπο την αρρώστια και τον πόνο στο ευρύτερο, αλλά ακόμα και στο άμεσο περιβάλ­λον μου. Πόνο από αυτοάνοσες ασθένειες που η συμβατική, κυριαρχούσα τάση της ιατρικής δεν έχει εντοπίσει τις αιτίες τους και μόνο τα συμπτώματα προσπαθεί να καταπραΰνει, ξοδεύοντας υπέ­ρογκα ποσά που λίγα καταφέρνουν για τους ασθενείς αλλά κάνουν πλούσιους πολλούς που ασχολούνται με το εμπόριο της υγείας και τον ανθρώπινο πόνο. Άρχισα να γράφω από μια θεμελιώδη ανάγκη μου να μοιραστώ τη γνώση που απέκτησα τα τελευταία χρόνια για τη σχέση της υγείας με τη διατροφή. Μια σχέση που διέπεται από δυο βασικούς άξονες: την ωμοφαγία και την Ιπποκράτειο Ιατρική. Μια σχέση που επανακαθορίζει τον ίδιο τον ορισμό της υγείας, σωματικής και πνευματι­κής, εξηγεί την εξέλιξη του ανθρώπου και τον επανατοποθετεί στον κόσμο μέσα από μια ολιστική προσέγγιση. Αυτή λοιπόν την τάση μου να κοινοποιήσω τα όσα βρήκα ακολουθώντας τον Ιπποκράτη κάλυψα αρχικά αναρτώ­ντας κείμενα στο ιστολόγιό μου ippokrates-ygeia-diatrofi.blogspot.com και στη συνέχεια με το βιβλίο μου, μοιραζόμενος τη γνώση με ανθρώπους που επίσης ενδιαφέρονται για την υγεία και την Ιππο­κράτειο Διατροφή.